စိတ်ထဲရှိသမျှ

ပြီးခဲ့သည့် ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်က Rosanna Ley ရဲ့ (Return to Mandalay) မန္တလေးသို့ အပြန်ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် recommend ပေးမူကြောင့်ဖတ်နေခဲ့တယ်။ တိုက်ဆိုင်စွာပဲ လီလီက ကျနော်တို့ မန္တလေးကို မမျှော်လင့်ပဲ ခရီးထွက်ခဲ့တာကို အမှတ်တရရှိနေကြောင်း messenger မှာ စာပို့ထားတယ်။ အတိတ်မှာမနေနဲ့ ပစ္စုပ္ပန်မှာနေလို့ ပညာရှိတွေက ဆုံးမကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ပစ္စုပ္ပန်ဟာ စိတ်ညစ်စရာတွေများပြီ၊ လှမ်းမျှော်တိုင်း မောရသည့် အနာဂတ်တွေရှိနေတဲ့ ကျနော် အတွက် ပျော်ရွင်စရာ အမှတ်တရတွေပေါများတဲ့ အတိတ်သည် မကြာခဏ ဆိုသလို ပြန်လည်သွားလာနေချင်တဲ့

Wistful longing for လင်မျှော်ကုန်း။  Hence U Aung named it လေမျှော်ကုန်း။ But we voted against it and called လင်မျှော်ကုန်း instead.  It’s a hill slope, cultivation of အမိုး where she plants the corn and other only-god-knows vegetables that are scattered across the hill.  A long dead tree trunk lays in the middle of it and serves as an extended bench for a desolated soul to contemplate the meaning of life by looking at the chain of rolling hills in the distance.  The place offers us different sceneries throughout the day too.  In the morning, it gives us a breathtaking misty view, offering the mood of quietness