စိတ်ထဲရှိသမျှ

I have seen a whale only once. That was years ago in New Zealand. I had paid to see it, a sperm whale. I never saw its entire body, it was just the part that surfaced briefly before the dive. Despite feeling miserably seasick, I tried my best to capture the moment on my phone when our guide whispered that it was about to descend. I managed to record it: the tail lifting, arching gracefully, before disappearing into the vast ocean depths. When we finally returned to shore, I sat on the beach until the dizziness eased, and later sketched the whale’s tail in my journal. That remains

I dreamt of Mikey last night. It seemed we were somewhere across the country, either in a liberated zone or on a battlefield. It was nighttime and we were in a building that appeared to be a massive warehouse with a thatched roof and some bamboo walls but it protected us from neither wind nor rain. There were many of us resting, each in our own mosquito net. I shared one with Mikey and lay next to him. I could feel the hardness of the ground and the dampness of the wet grass. Mikey was explaining to

I woke up this morning with nostalgic feelings. I had a dream about my brother, whom I haven’t seen for almost 2 years. In the dream, I was visiting him in his room, but it looked completely different. It was more like a bamboo hut now and he was sharing it with a few people there. He looked fit and fine. I don’t even remember whether I was happy to see him or not, but we exchanged updates about our lives. Then I woke up. I missed him so much that I even texted him on Messenger, even though I knew I probably wouldn’t get a reply. In the morning, I did my laundry

When she called me, I was sipping sweet Burmese tea and reading a book which I had bought last week, a collection of short stories set during the Japanese occupation. Outside, the dark clouds were forming, and soon the drizzle began, accompanied by a playful wind that shook the mango tree. Young buds and baby mangoes fell hard onto an old tin roof above me, making a loud rattling sound. I pressed my phone hard against my ear and tried to keep up with her over the rain and traffic noise. She was telling me about a dream,

မတွေ့ဖြစ်တာကြာပြီးတဲ့နောက် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ထူးထူးဆန်းဆန်း ကျနော့်တူကို အိမ်မက် မက်တယ်။ မနက်အရုဏ်မတက်ခင် အချိန်မှာ မက်တဲ့အိမ်မက်ပဲ။ ဆောင်းတွင်းအိမ်မက် ကတောက်ကတက်လို့ ဆိုကြတယ် မဟုတ်လား။ သောချာတာကတော့ ကျနော် သူ့ကိုစိတ်စွဲပြီး အိမ်ပျော်သွားလို့ သူ့အကြောင်း အိမ်မက် မက်တာလို့ပဲထင်တယ်။ နေမကောင်းဘူးလို့ သိရတော့ စိုးရိမ်ပှုပန်မိတာ အမှန်ပဲ။ ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးနေလို့ စကားမပြောတာတဲ့။ သူပြောနေတုန်း အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ သူ့ရဲ့မျက်နှာကိုပဲ ကြည့်နေမိတယ်။ ဖြေရှင်းချက်တွေ သူ့ကိုမပေးမိသလို မေးခွန်းတွေလည်း ပြန်မမေးမိဘူး။ ကျောင်းဝင်ခွင့်အတွက်ဆိုပြီး မကြာသေးခင်က

မနေ့က စာကြည့်တိုက် အပြင်ဖက်မှာ တစ်ယောက်တည်း စာထိုင်လုပ်နေရင်း တစ်ခုံကျော်မှာထိုင်နေတဲ့ မိန်းကလေးတစ်စုက လာတဲ့လမ်းမှာ လုံကြုံရေးတွေအများကြီးချထားတာ တွေခဲ့ရတဲ့အကြောင်းပြောနေကျတာကို မထင်မှတ်ပဲ နားထောင်နေမိတယ်။ ခဏအကြာ သူတို့မိတ်ဆွေ အကိုကြီးတစ်ယောက်ရောက်လာတော့လည်း သူ့တို့လမ်းထိတ်မှာ ဧည့်စာရင်းဝင်စစ်နေပြီး လူတစ်ယောက်ကို လိုက်ဖမ်းနေလို့ ကွေ့ရှောင်နေရလို့ ရောက်လာတာနောက်ကျတဲ့အကြောင်းကိုပြောနေတာ ထက်ကြားရပြန်ရော။ ကျနော်လည်း တစ်နေ့က အိမ်ပြန်တော့ လမ်းမှာလုံကြုံရေးယူထားတဲ့ ရဲနှစ်ယောက်ရှေ့ကဖြတ်သွားခဲ့တာကို မဆီမဆိုင်သွား သတိရသွားပြန်တယ်။ နောက်တော့လဲ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ပဲ စာကြည့်တိုက်ထဲမှာ စာလုပ်ပြီး ညနေအိမ်မပြန်ခင် ပိုင်နဲ့

ကျွန်တော် သူ့ကို သိပ်ပြီး .. သိပ်ပြီး ချစ်တယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို ခဏခဏ အိပ်မက်မက်တယ်။ အိပ်မက်ဆိုတာ ဆန္ဒရှိရာ မက်တယ်လို့ ပြောကြတာပဲ၊ ဆန္ဒရှိရင်လည်း ဖြစ်တတ်မြဲဆို့တော့ အိပ်မက်ကို နိမိတ်ကောက်ရင် မှန်တတ်တာပေါ့။ မနေ့ကနဲ့ ဒီနေ့ မတူဘူးလား Gin & Tonic နဲ့ Tiger အရသာမတူဘူးလား မူးကွဲပြီး မမေ့နိုင်တဲ့ အမှတ်တရတွေ ရခဲ့တယ်။ မင်းကို ကိုယ်ချစ်ခဲ့တယ်။

Julia and Christophe set out for Mrauk-U, a medieval town, famous for the ancient temples, in northern Rakhine state. Two weeks later I met them at a dinner party that they hosted at their residence.  “Mrauk-U is beautiful,” Julia tried to start a conversation.  "We stayed overnight in Sittwe and rented a boat through our hotel receptionist to get there the next day. It was an awful six hours boat ride and the journey was somewhat uneventful, but we shall never forget that sunrise moment we saw from our boat on a misty morning on the river.”  “It was spectacular” she added. “Just beyond my words to